Μια πεταλούδα (You)

Σε λάθος δρόμους σε ζητώ
αυτό μου λες και με πονάς
σα να΄σαι σκόνη μαγική
εξαφανίζεσαι σκορπάς
Δε σε φτάνω, κύκλους κάνω

Μια πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί

Σα να΄σαι φάντασμα περνάς
από τους τοίχους της καρδιάς
στη νύχτα μέσα σε πετώ
αλλά εσύ φεγγοβολάς
Δε σε φτάνω, κύκλους κάνω

Μια πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί

Δε σε φτάνω, κύκλους κάνω

Μια πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί

Ένας ασυνήθιστος τρόπος διαβάσματος!

   Τις προάλλες διάβαζα θεωρία σημάτων και συστημάτων διότι έγραφα πρόοδο. Αναφέρω το γεγονός διότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο διάβασμα. Για να γίνω πιο κατανοητή, ήμουν στο σπίτι μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής σε μια άσκηση. Οπότε, τι να κάνω, τι να κάνω… παίρνω τηλέφωνο σε μια φίλη μου από τη σχολή (τη Βούλα) και αρχίζουμε να λύνουμε απορίες τηλεφωνικώς. Αφού τέλος πάντων την καταλάβαμε την άσκηση, μας έρχεται η φαεινή ιδέα να συνεχίσουμε να διαβάζουμε τηλεφωνικώς, καθότι η μέθοδος της από κοινού μελέτης ήταν μάλλον πιο αποδοτική. Ήμασταν εξοπλισμένες και με hands free οπότε είχαμε και ελεύθερα τα χέρια για να σημειώνουμε. Και καθότι ήμασταν και πολύ ομιλητικές και χρειάστηκε να φορτίσουμε και τα κινητά, αξιοποιήσαμε και την ανοιχτή ακρόαση. Χρησιμοποιούσαμε επίσης το msn για αποστολή σχημάτων.
Κάναμε φυσικά και λίγα διαλλειματάκια, σε κάποια από τα οποία έλυσα απορίες σε άλλα 3 άτομα που διάβαζαν μαζί, αυτή τη φορά μέσω skype.
   Την επόμενη μέρα το διάβασμα μας, αν και πρωτοποριακό, αποδείχθηκε αρκετά αποδοτικό και συνάμα ευχάριστο.
   Σίγουρα, θα μπορούσαμε να είχαμε μαζευτεί από την αρχή σε ένα σπίτι και να διαβάζαμε από κει, αλλά και έτσι ήταν μια χαρά. Άλλωστε ανακαλύψαμε και στην πράξη, σε αρκετά μεγάλο βαθμό θα έλεγα, τα προτερήματα της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης χιχι!

Υ.Γ. : Ευτυχώς μιλούσαμε στο κινητό free, γιατί αλλιώς την είχαμε βάψει χιχι! Πάνω από 5 ώρες συνολική συνομιλία!

Βασανιστικά ερωτήματα!

• Τα κινέζικα αρκουδάκια πάντα στα αγγλικά λέγονται always;
  
• Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμα πίθηκοι;
  
• Τι περιμένει να ακούσει η μακαρονάδα «Pesto»;
  
• Πώς λέγεται η φέτα πριν κοπεί;
  
• Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;
  
• Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;
  
• Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;
  
• Ο Τεν Τεν δεν θα έπρεπε να λέγεται twenty;
  
• Γιατί λέγονται πολυθρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;
  
• Τι γεύση έχουνε τα λυσακά;
  
• Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για πάψει να αναφέρεται με υποκοριστικό;
  
• Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα σε μεταξωτό βρακί;
  
• Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβούσε κάποιος ένα ζόρι το έσπρωχνε;
  
• Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
  
• Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;
  
• Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους είχε τελικά στο γάμο του;
  
• Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθείς που δημιουργεί εσκεμμένα λάκκους στις
  
• φάβες;
  
• Στην Αφρική πώς ονομάζεται το αράπικο φιστικί;
  
• Πόσο περήφανος είναι ο Σούπερμαν για το βρακί του για να το φοράει πάνω από το παντελόνι του;
  
• Οι πορτοκαλιές που είναι αλλού και κάνουν πορτοκάλια, δεν έχουν κι αυτές κάποιον σπαστικό να τους υπενθυμίζει ότι το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι αντίστοιχες εδώ;
  
• Γιατί του διαόλου η μάνα δεν δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;
  
• Η τσάπα-τσούλα είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;
  
• Αυτός που είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε γκρεμό και ρέμα έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
  
• Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στο Μωάμεθ;
  
• Αυτό το διαφανές περιτύλιγμα με τις φουσκάλες που κάνουν τσούκου τσούκου και κάθονται όλοι και τις σκάνε σαν υπνωτισμένοι ξέρει κανένας πώς λέγεται με μία λέξη;
  
• Οι επιγραφές που λένε πως επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά η τους τυφλούς;
  
• Πόσα χρόνια διαρκεί ένα ζαμάνι;
  
• Πόσο καλή φρούρηση έχουν πια αυτά τα πράσα και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;
  

3 Απίστευτες … μέρες στη Λαμία

     Θα αναφερθώ σε ένα ταξίδι που έκανα πριν περίπου 1 μήνα στη Λαμία (26-28 Οκτωβρίου), το οποίο και σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστο για ποικίλους λόγους. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
     Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου: Το πρωί και αφού τελείωσα το μάθημα παίρνω τη μεγάλη απόφαση να επισκεφτώ τον αδερφό μου στη Λαμία και να περάσω εκεί το Σαββατοκύριακο. Έτσι, πήρα το λεωφορείο των 3 και έφτασα Λαμία μετά από 2:30 περίπου ώρες. Εκεί με περίμενε μια απίστευτη έκπληξη! Κάποια (με μια μικρή επιφύλαξη [μπορεί να ήταν και κάποιος]) πήρε το σακ-βουαγιάζ μου. Κάτω στις αποσκευές έμεινε περίσσευμα ένα άλλο. Αφού ξεπέρασα το πρώτο αυτό «σοκ», ειδοποίησα ελεγκτή, οδηγό και φυσικά τον αδερφό μου, που είχε έρθει να με παραλάβει, και ξεκινάει η επιχείρηση αναζήτησης! Για να μη τα πολυλογώ ξεκίναει μετά από λίγο μια σωρία τηλεφώνων προς όλα τα πιθανά σημεία στα οποία μπορεί να κατέβηκε αυτή και να πήρε τα δικά μου τα πράγματα και σε οποιουσδήποτε θα μπορούσε να απευθυνθεί για να τα επιστρέψει. Μετά από μια ώρα περίπου εντατικής αναζήτησης, γυρίσαμε σπίτι άπραγοι και το υπόλοιπο του απογεύματος πέρασε χωρίς κάποιο νέο. Το βράδυ βγήκαμε με την παρέα του αδερφού μου και ένα από τα παιδιά (από Κρήτη) έκανε ραδιοφωνική εκπομπή, στην οποία έλεγε και κάποιες ειδήσεις.
     Σάββατο, 27 Οκτωβριόυ: Φυσικά, ήμουν ένα από τα 3 θέματα στις ειδήσεις του ραδιοφώνου. (Τα άλλα δυο πενιχρής λεπτομέρειας θα έλεγα :p). Και κανένα σημείο ζωής από τα πράγματά μου. Μη έχοντας και τι άλλο να βάλλω, πάω για ψώνια στη Λαμία. Πρόκειται για τα γρηγορότερα ψώνια που έχω κάνει ποτέ σε μια άγνωστη πόλη: μόλις 20 λεπτά (χρόνος ρεκόρ για τα δικά μου δεδομένα :p). Το βράδυ του Σαββάτου πηγαίνουμε στο σπίτι μιας κοπέλας Κρητικιάς που είχε γενέθλια (Εδώ λέμε πολύχρονη, να τα εκατοστίσει!). Όπως λίγο πολύ αντιλαμβάνεστε, ήταν εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ μαζεμένοι σχεδόν όλοι οι Κρητικοί της Λαμίας! Η βραδιά κυλούσε ήρεμα μέχρι που μου έρχεται η απίστευτη πρόταση να παρελάσω με τον Κρητικό σύλλογο της Λαμίας καθώς είχαν έλλειψη από άτομα. Το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι και λέω «Γιατί όχι; Δεν έχω και τίποτα να χάσω… Τα πράγματα μου τα έχω χάσει προ πολλού… και πρόβες δε χρειάζομαι.».
     Κυριακή, 28 Οκτωβρίου: Τα πράγματά μου δε βρεθήκαν τις δυο προηγούμενες μέρες… δε θα βρίσκονταν 28 Οκτώβρη! Αλλά δεν πτοούμαστε. Φυσικά παρέλασα με τον Κρητικό σύλλογο Λαμίας και πραγματικά ήταν η καλύτερη παρέλασή μου. Πέρασα λίγες ακόμα ώρες στη Λαμία και το απόγευμα πήρα το δρόμο της επιστροφής για Βόλο.
     Δυστυχως, τα πράγματα μου δε βρέθηκαν και μετά από τόσο καιρό δεν περιμένω να βρεθούν. Τα ΚΤΕΛ Φθιώτιδας μας αποζημείωσαν μετά από λίγο καιρό κατά 50% του περιεχόμενου του σακ-βουαγιάζ. Ωστόσο πριν από λίγες μέρες έλαβε χώρα ένα Κρητικό γλέντι στη Λαμία και ο σύλλογος μου έστειλε πρόσκληση. Δεν μπόρεσα να παρευρεθώ, αλλά τους στέλνω τα χαιρετήσματα και την αγάπη μου. :-)

Πιάνο

Έχω περίπου δύο χρόνια που ακούω πιάνο φανατικά. Αναζητούσα κάτι ήρεμο για να ακούω διαβάζοντας. Έτσι, ξέθαψα από τα συρτάρια με τα cd τη λίμνη των κύκνων - Καρυοθραύστη του Johann Strauss. Μετά από πολλές επαναλήψεις του cd αναζητούσα κάτι φρέσκο, κάτι νέο, οπότε και ανακάλυψα τους εξής:

• George Winston
  
• Rob Costlow
  
• David Lanz
  
• Michael Nyman
  
• Dario Marianelli
  
• Philip Glass
  
• Vangeli (Papathanasioy)
  
• Yianni

Κομμάτια ήρεμα και μονάδικα που ξεκουράζουν, χαλαρώνουν, ταξιδεύουν. Ελπίζω να τα αγαπήσετε όπως και γω.
Υ.Γ. Αν έχετε οποιαδήποτε πρόταση για κάτι νέο, είναι ευπρόσδεκτη.

Never let go

Can you lay your life down, so a stranger can live?
Can you take what you need, but take less than you give?
Could you close every day, without the glory and fame?
Could you hold your head high, when no one knows your name?
That's how legends are made, at least that's what they say.

We say goodbye, but never let go.
We live, we die, cause you can't save every soul.
Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

Can you lose everything, you ever had planned?
Can you sit down again, and play another hand?
Could you risk everything, for the chance of being alone?
Under pressure find the grace, or would you come undone?
That's how legends are made, at least that's what they say?

We say goodbye, but never let go.
We live, we die, cause you can't save every soul.
Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

Never let go, Never let go, Never let go

Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

We say goodbye, but never let go.
We live, we die, but you can't save every soul.
Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

Will never look back, never look down,
and never let go.

Never let go, Never let go, Never let go


Από το soundtrack της ταινίας: The guardian

It' s all about character

Watch your thoughts;
         they become words.
Watch your words;
         they become actions.
Watch your actions;
         they become habits.
Watch your habits;
         they become character.
Watch your character;
         it becomes your destiny.

George Winston

Ο George Winston είναι ενας Αμερικανός πιανίστας ο οποίος γεννήθηκε το 1949 στο Michigan, και μεγάλωσε στο Miles City, Montana.

Πολλά από τα έργα του, τα οποία αυτοχαρακτηρίζονται ως "αγροτικό παραδοσιακό πιάνο", ζωντανεύουν το άρωμα μιας εποχής και απεικονίζουν τοπία.

Παρόλο που το πρώτο του album Ballads and blues δε γνώρισε και ιδιαίτερη επιτυχία, τα επόμενα album του: Autumn και Winter into Spring βοήθησαν ώστε να καταξιωθεί και να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό. Άλλα έργα του είναι: December, Summer, Forest, Linus and Lucy - The Music of Vince Guaraldi, Plains, Remembrance - A Memorial Benefit, Night Divides the Day - The Music of the Doors, Montana - A Love Story, Gulf Coast Blues & Impressions: A Hurricane Relief Benefit και τα Soundtracks: The Velveteen Rabbit, Sadako and the Thousand Paper Cranes, A Baker's Dozen of Daily Breads and More
Το Forest έχει βραβευτεί ως καλύτερο New Age Album το 1996 με Γκράμι.

Τα κομμάτια του διακρίνονται για την αρμονική τους μελωδία και γεμάτα όμορφες εικόνες βοηθούν τον ακροατή να χαλαρώσει και να ταξιδέξει.

Χίλιες Σιωπές

ΧΙΛΙΕΣ ΣΙΩΠΕΣ

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

Το φιλί της ζωής

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Καράβι που κυλάει στα νερά
γλυκός προορισμός η φυλακή σου
κι αν πήγαινα αλλού σ΄άλλη στεριά
με μάγεψε το βλέμμα της ψυχής σου
Και άφησες τα δώρα στ΄ανοιχτά
δεν είχες να τα δώσεις πουθενά

Στο χείλος της καταστροφής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
και πάω εκεί που πας κι εσύ καρδιά μου
Στο πέλαγος της αντοχής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
νησί εγώ νησί κι εσύ στεριά μου

Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι να λύσω δεσμά
Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι ν΄ανοίξω φτερά

Ο ήλιος σε φιλάει στην κουπαστή
σε ξέρω τόσο λίγο μα πεθαίνω
να βλέπω στη μεγάλη μας στιγμή
τα χρόνια που ήμουν κάστρο πορθημένο
Μυστήριο που έρωτας χτυπά
εκεί που δε το ψάχνεις πουθενά