Να τα ξαναπούμε;

Μιας και είπα και τα κάλαντα των Χριστουγέννων, θα σας πω και της Πρωτοχρονιάς:

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή καλός μας χρόνος,
εκκλησιά με τ᾿ άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός,
άγιος και πνευματικός
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται
κι όλους μας καταδέχεται
από την Καισαρεία,
συ ῾σ᾿ αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί,
ζαχαροκάντιο ζυμωτή,
χαρτί και καλαμάρι,
δες κι εμέ το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,
τη μοίρα μου την έγραφε,
και το χαρτί ομίλει,
Άγιε μου καλέ Βασίλη.


Χρόνια πολλά και καλή χρονιά με υγεία, αγάπη και ευτυχία!

Perhaps, perhaps, perhaps

You won't admit you love me and so
How am I ever to know
You only tell me
Perhaps, perhaps, perhaps

A million times I ask you and then
I ask you over again
You only answer
Perhaps, perhaps, perhaps

If you can't make your mind up
We 'll never get started
And I don't want to wind up
Being parted, broken hearted

So if you really love me say, "yes"
But if you don't, dear, confess
And please don't tell me
Perhaps, perhaps, perhaps

If you can't make your mind up
We'll never get started
And I don't want to wind up
Being parted, broken hearted

So if you really love me say, "yes"
But if you don't, dear, confess
And please don't tell me
Perhaps, perhaps, perhaps
Perhaps, perhaps, perhaps
Perhaps, perhaps, perhaps

Το μυστήριο των αριθμών στις συσκευασίες

     Όταν αγοράζουμε γάλα (ως επί τω πλείστων) προσέχουμε την ημερομηνία λήξης του προϊόντος. Και πολύ καλά κάνουμε! Είναι όμως το μοναδικό πράγμα το οποίο θα έπρεπε να ελέγχουμε; Η απάντηση είναι όχι.
     Η ημερομηνία λήξης αναγράφεται στο πάνω μέρος της συσκευασίας. Αλλά στο κάτω μέρος υπάρχει εξίσου χρήσιμη πληροφορία, που για εμπορικούς (φυσικά) λόγους οι περισσότεροι δε γνωρίζουν. Πιο συγκεκριμένα, στο κάτω μέρος από συσκευασίες γάλακτος ή χυμού (ή και άλλων προϊόντων) αναγράφεται ένα νούμερο. Στα γάλατα ο αριθμός αυτός κυμαίνεται από 1-5 και δηλώνει πόσες φορές έχει ανα-παστεριωθεί, κάτι το οποίο είναι καθ’ όλα νόμιμο.
     Όταν λοιπόν το γάλα φτάνει στα καταστήματα για πώληση φέρει στο κάτω μέρος της συσκευασίας έναν αριθμό. Το νούμερο 1 σημαίνει ότι έχει βγει από το εργαστάσιο για πρώτη φορά και το νούμερο 5 ότι έχει επιστρέψει στη βιομηχανία 4 φορές για ανα-παστερίωση. Αυτό συνεπάγεται ότι όσο πιο μεγάλο είναι το νούμερο, τόσο χάνει τη γεύση του και φυσικά την ποιότητα και τη διατροφική του αξία. Διά του λόγου το αληθές, η χαμηλή παστερίωση (για πρώτη φορά) που αφορά κυρίως τα γαλακτοκομικά εξασφαλίζει ένα μεγάλο ποσοστό ασφάλειας και υγιεινής (70%), όμως σκοτώνει το μεγαλύτερο μέρος του θρεπτικού φορτίου (65%). Από την άλλη η υψηλή παστερίωση που υφίσταται το γάλα μακράς διαρκείας παρέχει κατά 90% ασφάλεια, όμως μόνο το 2% του θρεπτικού φορτίου διατηρείται. Σκεφτείτε λοιπόν τι θρεπτική αξία μπορεί να έχει ένα προϊόν το οποίο ανα-παστεριώνεται για 2η ή 3η συνεχή φορά!
     Για αυτό λοιπόν προσοχή όταν αγοράζουμε!

Να τα πούμε;

Μιας και το επιτάσσει η μέρα, λέω να σας πω και γω τα κάλαντα:

Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ο ορισμός σας,
Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας.
*
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει,
οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρετ' η φύσις όλη.
*
Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων
ο βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων.
*
Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το "Δόξα εν υψίστης"
και τούτο άξιον εστί, η των ποιμένων πίστης.
*
Εκ της Περσίας έρχονται τρεις μάγοι με τα δώρα,
άστρο λαμπρόν τους οδηγεί χωρίς να λείψει ώρα.
*
Έφθασαν εις Ιερουσαλήμ, με πόθον ερωτώσι
που εγεννήθη ο Χριστός, να παν να τον ευρώσι.
*
Δια Χριστόν ως ήκουσεν ο Βασιλεύς Ηρώδης,
αμέσως εταράχθει κι έγινε θηριώδης.
*
Ότι πολλά φοβήθηκε δια την βασιλείαν,
μη του την πάρει ο Χριστός και χάσει την ουσίαν.
*
Καλεί τους μάγους και ρωτά "πού ο Χριστός γεννάται"
"Εν Βηθλεέμ ηξεύρομεν, ως η γραφή διηγάται".

Καλά Χριστούγεννα!
Χρόνια πολλά με υγεία και ευτυχία!

Αφιέρωμα στην Αμαλία

    Το ακόλουθο άρθρο είναι αφιερωμένο στην Αμαλία Καλυβίνου που έφυγε από τη ζωή στις 25/5/2007 σε ηλικία 30 χρόνων μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
    Η περιήγηση στο blog της
http://fakellaki.blogspot.com
με συγκίνησε απίστευτα για τον αξιοπρεπή της αγώνα και για τη δύναμη της ψυχής της, αλλά προκάλεσε και την οργή μου (για ακόμη μια φορά) απέναντι στους φιλάργυρους / κομπογιαννίτες ‘‘Γιατρούς’’. Δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορούν να βλέπουν τον ανθρώπινο πόνο με τόση απάθεια. Πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουν τους πάσχοντες σα ταμειακές μηχανές. Άμα κινδύνευε η μάνα τους, ο πατέρας τους, ο αδερφός τους… θα κινούσαν γη και ουρανό να τον βοηθήσουν. Όταν κινδυνεύει ένας συνάνθρωπός τους, τι αλλάζει; Τα λόγια είναι μικρά για να εκφράσω την οργή που αισθάνομαι όταν ακούω τέτοια πράγματα. Σίγουρα, δεν είναι όλοι οι γιατροί έτσι, αλλά δυστυχώς είναι πολλοί και ελάχιστα είναι τα περιστατικά που ανακοινώνονται επίσημα.
    Η Αμαλία έκανε μια σημαντική αρχή. Μέσα από τις σελίδες του blog της ενημέρωσε, ευαισθητοποίησε, συγκίνησε πάρα πολλούς ανθρώπους και η φωνή της ακούστηκε δυνατά. Θαυμάζω την αξιοπρέπεια, το ήθος της και τη δύναμη της ψυχής της που με τόσο αξιοπρεπή και έντιμο τρόπο κατακρίνει μια ακόμη πληγή της σημερινής κοινωνίας: την κατάντια της υγειονομικής περίθαλψης. Κλείνοντας θα αναφέρω το αγαπημένο της σύνθημα: «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας…»

Εκεί που είσαι Αμαλίτσα μου δεν υπάρχει πια πόνος, μόνο χαρά στο πρόσωπό σου!

Μια μέρα που ήταν νύχτα

Μια μέρα που ήταν νύχτα
κι έβρεχε χωρίς νερό
έτρεχα χωρίς να τρέχω
φίλε μου για να σε βρω
και σε βρήκα καθισμένο
όρθιο σε μια μηλιά
να μαζεύεις μανταρίνια
από μια πορτοκαλιά!

Προσκυνητής

Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ' ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα 'ναι αργά

Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι όταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως ο δρόμος
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να 'σαι ζωντανή

Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ' ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα'ναι αργά

Elizabeth η χρυσή εποχή

Πάνε κάμποσες μέρες από τότε που έχω να γράψω στο μπλοκάκι μου, για τους γνωστούς λόγους: σχολή και τρεχάματα. Έτσι, δε μου μένει και πολύς χρόνος... Πλησιάζουν και κάτι πρόοδοι και κάτι εργασίες που συγχρονίζονται (φυσικά) την τελευταία βδομάδα μαθημάτων, οπότε όπως καταλαβαίνεται και την επόμενη βδομάδα θα έχει ακόμα περισσότερο τρέξιμο. Αλλά ας αλλάξουμε θέμα. Πάμε σε κάτι από κινηματογράφο (ως κινηματόφιλη). Θα αναφερθώ στο ‘‘Elizabeth η χρυσή εποχή’’ που είδα τις προάλλες.

Καταρχάς, είναι μια ιστορική βιογραφική ταινία που σε γενικές γραμμές μου άρεσε πολύ. Αναφέρεται στη ζωή της ομώνυμης βασίλισσας Ελισάβετ Ι της Αγγλίας που έζησε το 1533-1603 και η οποία θεωρείται μια επιτυχημένη μονάρχης καθώς βοήθησε στη σταθεροποίηση της χώρας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα έχει τη φήμη της παρθένου, πράγμα που της απέφερε πολλά πλεονεκτήματα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και λόγω μιας ασθένειας που πέρασε έμεινε στείρα. Παρόλο που για την εποχή της (Αναγέννηση) ήταν παγιωμένη η αντίληψη ότι μια γυναίκα θα άφηνε το σύζυγο της να εξουσιάζει πέτυχε πολλά πράγματα όπως την απόκρουση της Ισπανικής εισβολής και συνάμα την αποφυγή του ξεσπάσματος θρησκευτικού / εμφύλιου πολέμου. Αυτά είναι και στοιχεία που σε γενικές γραμμές επαληθεύονται στην ταινία.

Κοιτώντας τώρα το χαρακτήρα της, η Ελισάβετ παρουσιάζεται ως μεγαλόψυχη που μπορεί να συχγωρεί ακόμα και τους ανθρώπους που την πλήγωσαν. Δίνει συγχώρεση και παρακαλά και η ίδια να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες της όταν θα λογοδοτήσει απέναντι στο Θεό. Με λίγα λόγια, παρουσιάζεται σαν ένας ανώτερος άνθρωπος με υψηλό ήθος, που δεν κολακεύεται εύκολα. Και η πρώτη σκέψη με το που βλέπει κανείς την ταινία είναι: ‘‘Πρέπει να ήταν πραγματικά υπέροχη γυναίκα!’’. Και σίγουρα δεν ήταν έτσι… Πρώτα απ’ όλα ήταν μονάρχης που σημαίνει πως με κάθε μέσο θα ήθελε να διατηρηθεί στην εξουσία γι’ αυτό θα έπρεπε να ήταν αμείλικτη. Άλλωστε ως γυναίκα μπορεί να ήταν πολύ πιο ευάλωτη σε χτυπήματα αντιπάλων.

Αλλά όπως και να έχει είναι απλά μια ταινία που προσεγγίζει την πραγματικότητα και κάνει την ταινία ξεχωριστή.


Αυτά σε γενικές γραμμές… Ελπίζω να μη σας κούρασα.

Καλώς σε βρήκα

Πανιά ανοίγω, λέω αντίο στο κρυφό, καλωσορίζω την καινούρια μου μέρα
Μ΄ ανάσα όμορφη δροσιά κι αέρα τη στολίζω,
Την ξεχωρίζω, από τα άσχημα που τη βαραίνουν, τη βαφτίζω
Να αναγνωρίζω, και να θυμάμαι ποιον κήπο πρέπει να ποτίζω
Και πού βαδίζω όταν ξεχνιέμαι κι όταν χαλιέμαι
Από τον κόσμο που μου φτιάξατε να μην ξεγελιέμαι

Στην αγκαλιά μου έλα απόψε και αποκοιμήσου
Καινούρια μέρα θα 'μαι κάθε μέρα στην ζωή σου
Στάξε στον κήπο μου τον ήλιο μα και την βροχή σου
Στην αγκαλιά μου έλα αγάπη μου κι αποκοιμήσου.

Καινούρια μέρα, γίνομαι ένα μαζί σου,
Πίνω δροσιά από το φιλί σου, αφήνομαι στο κορμί σου,
Έχω χαρά τη γιορτή σου, ανάσα απ΄ την πνοή σου, φωτιά απ΄ το άγγιγμα σου
Καλώς σε βρήκα λοιπόν, γεια και χαρά σου.

Καλώς μου ήρθες μη φύγεις ποτέ από δω,
Για να ανταμώνουμε πάντα κάτω απ΄ τον ίδιο ουρανό
Καλώς με βρήκες κι εγώ έψαχνα για να σε βρω
Καλώς βρέθηκαμε αγάπη μου εμείς οι δυο.

Καλώς βρεθήκαμε λοιπόν, καλό ταξίδι να 'χουμε
Κι από τα άσχημα που έρχονται όσο γίνεται να τρέχουμε
Να αντέχουμε, στα κύματα το χέρι να μου σφίγγεις
Σιγά-σιγά μη βιάζεσαι το βήμα μην ανοίγεις

Ότι είναι να ανταμώσουμε είναι σίγουρα γραμμένο
Σε σύννεφα λευκά πάνω στο μπλε του ουρανού χαραγμένο
Δεν είναι δύσκολο σου λέω να το δεις
Άφησε πίσω σου του κόσμου τη βουή και θα με θυμηθείς

Στο ορκίζομαι αγάπη μου στον ήλιο και στην μπόρα
Θα 'μαι στο πλάι σου εγώ συνέχεια όλη την ώρα
Αρκεί αγάπη μου γλυκιά κι εσύ να με φροντίζεις
Και στην καλοκαιριά τα αστέρια όλα να μου χαρίζεις.

Καινούρια μέρα άντε να δούμε που θα βγει και με σένα
Γιατί τα λόγια με κούρασαν θα 'χει συμβεί και σε σένα
Λέω να μυρίσω λουλούδια μόνο απ΄ τον κήπο σου
Να συγχρονίσω τον χτύπο μου στον χτύπο σου

Κοιτά μη γίνεις ανάμνηση να μη γίνω παρελθόν
Κοιτά να είσαι το αύριο και το όμορφο παρόν
Κοιτά τα λόγια σου να υποστηρίζουν οι πράξεις
Καλώς σε βρήκα λοιπόν κι αν δεν μπορείς μη μου τάξεις.

Foolish games

You took your coat off and stood in the rain
You were always crazy like that
I watched from my window
Always felt I was outside looking in on you
You were always the mysterious one with dark eyes and careless hair
You were fashionably sensitive, but too cool to care
Then you stood in my doorway, with nothing to say
Besides some comment on the weather

Well in case you failed to notice, in case you failed to see
This is my heart bleeding before you, this is me down on my knees
These foolish games are tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart

You were always brilliant in morning
Smoking your cigarettes and talking over coffee
You philosophies on art, Baroque moved you
You loved Mozart and you'd speak of your loved ones
As I clumsily strummed my guitar
You'd teach me of honest things
Things that were daring, things that were clean
Things that knew what an honest dollar did mean
So I hid my soiled hands behind my back
Somewhere along the line I must've gone off track with you
Excuse me, think I've mistaken you for somebody else
Somebody who gave a damn, somebody more like myself

These foolish games are tearing me apart
You're tearing me, tearing me, tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You took off your coat and stood in the rain
You were always crazy like that

Μια πεταλούδα (You)

Σε λάθος δρόμους σε ζητώ
αυτό μου λες και με πονάς
σα να΄σαι σκόνη μαγική
εξαφανίζεσαι σκορπάς
Δε σε φτάνω, κύκλους κάνω

Μια πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί

Σα να΄σαι φάντασμα περνάς
από τους τοίχους της καρδιάς
στη νύχτα μέσα σε πετώ
αλλά εσύ φεγγοβολάς
Δε σε φτάνω, κύκλους κάνω

Μια πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί

Δε σε φτάνω, κύκλους κάνω

Μια πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί

Ένας ασυνήθιστος τρόπος διαβάσματος!

   Τις προάλλες διάβαζα θεωρία σημάτων και συστημάτων διότι έγραφα πρόοδο. Αναφέρω το γεγονός διότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο διάβασμα. Για να γίνω πιο κατανοητή, ήμουν στο σπίτι μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής σε μια άσκηση. Οπότε, τι να κάνω, τι να κάνω… παίρνω τηλέφωνο σε μια φίλη μου από τη σχολή (τη Βούλα) και αρχίζουμε να λύνουμε απορίες τηλεφωνικώς. Αφού τέλος πάντων την καταλάβαμε την άσκηση, μας έρχεται η φαεινή ιδέα να συνεχίσουμε να διαβάζουμε τηλεφωνικώς, καθότι η μέθοδος της από κοινού μελέτης ήταν μάλλον πιο αποδοτική. Ήμασταν εξοπλισμένες και με hands free οπότε είχαμε και ελεύθερα τα χέρια για να σημειώνουμε. Και καθότι ήμασταν και πολύ ομιλητικές και χρειάστηκε να φορτίσουμε και τα κινητά, αξιοποιήσαμε και την ανοιχτή ακρόαση. Χρησιμοποιούσαμε επίσης το msn για αποστολή σχημάτων.
Κάναμε φυσικά και λίγα διαλλειματάκια, σε κάποια από τα οποία έλυσα απορίες σε άλλα 3 άτομα που διάβαζαν μαζί, αυτή τη φορά μέσω skype.
   Την επόμενη μέρα το διάβασμα μας, αν και πρωτοποριακό, αποδείχθηκε αρκετά αποδοτικό και συνάμα ευχάριστο.
   Σίγουρα, θα μπορούσαμε να είχαμε μαζευτεί από την αρχή σε ένα σπίτι και να διαβάζαμε από κει, αλλά και έτσι ήταν μια χαρά. Άλλωστε ανακαλύψαμε και στην πράξη, σε αρκετά μεγάλο βαθμό θα έλεγα, τα προτερήματα της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης χιχι!

Υ.Γ. : Ευτυχώς μιλούσαμε στο κινητό free, γιατί αλλιώς την είχαμε βάψει χιχι! Πάνω από 5 ώρες συνολική συνομιλία!

Βασανιστικά ερωτήματα!

• Τα κινέζικα αρκουδάκια πάντα στα αγγλικά λέγονται always;
  
• Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμα πίθηκοι;
  
• Τι περιμένει να ακούσει η μακαρονάδα «Pesto»;
  
• Πώς λέγεται η φέτα πριν κοπεί;
  
• Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;
  
• Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;
  
• Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;
  
• Ο Τεν Τεν δεν θα έπρεπε να λέγεται twenty;
  
• Γιατί λέγονται πολυθρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;
  
• Τι γεύση έχουνε τα λυσακά;
  
• Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για πάψει να αναφέρεται με υποκοριστικό;
  
• Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα σε μεταξωτό βρακί;
  
• Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβούσε κάποιος ένα ζόρι το έσπρωχνε;
  
• Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
  
• Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;
  
• Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους είχε τελικά στο γάμο του;
  
• Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθείς που δημιουργεί εσκεμμένα λάκκους στις
  
• φάβες;
  
• Στην Αφρική πώς ονομάζεται το αράπικο φιστικί;
  
• Πόσο περήφανος είναι ο Σούπερμαν για το βρακί του για να το φοράει πάνω από το παντελόνι του;
  
• Οι πορτοκαλιές που είναι αλλού και κάνουν πορτοκάλια, δεν έχουν κι αυτές κάποιον σπαστικό να τους υπενθυμίζει ότι το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι αντίστοιχες εδώ;
  
• Γιατί του διαόλου η μάνα δεν δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;
  
• Η τσάπα-τσούλα είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;
  
• Αυτός που είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε γκρεμό και ρέμα έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
  
• Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στο Μωάμεθ;
  
• Αυτό το διαφανές περιτύλιγμα με τις φουσκάλες που κάνουν τσούκου τσούκου και κάθονται όλοι και τις σκάνε σαν υπνωτισμένοι ξέρει κανένας πώς λέγεται με μία λέξη;
  
• Οι επιγραφές που λένε πως επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά η τους τυφλούς;
  
• Πόσα χρόνια διαρκεί ένα ζαμάνι;
  
• Πόσο καλή φρούρηση έχουν πια αυτά τα πράσα και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;
  

3 Απίστευτες … μέρες στη Λαμία

     Θα αναφερθώ σε ένα ταξίδι που έκανα πριν περίπου 1 μήνα στη Λαμία (26-28 Οκτωβρίου), το οποίο και σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστο για ποικίλους λόγους. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
     Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου: Το πρωί και αφού τελείωσα το μάθημα παίρνω τη μεγάλη απόφαση να επισκεφτώ τον αδερφό μου στη Λαμία και να περάσω εκεί το Σαββατοκύριακο. Έτσι, πήρα το λεωφορείο των 3 και έφτασα Λαμία μετά από 2:30 περίπου ώρες. Εκεί με περίμενε μια απίστευτη έκπληξη! Κάποια (με μια μικρή επιφύλαξη [μπορεί να ήταν και κάποιος]) πήρε το σακ-βουαγιάζ μου. Κάτω στις αποσκευές έμεινε περίσσευμα ένα άλλο. Αφού ξεπέρασα το πρώτο αυτό «σοκ», ειδοποίησα ελεγκτή, οδηγό και φυσικά τον αδερφό μου, που είχε έρθει να με παραλάβει, και ξεκινάει η επιχείρηση αναζήτησης! Για να μη τα πολυλογώ ξεκίναει μετά από λίγο μια σωρία τηλεφώνων προς όλα τα πιθανά σημεία στα οποία μπορεί να κατέβηκε αυτή και να πήρε τα δικά μου τα πράγματα και σε οποιουσδήποτε θα μπορούσε να απευθυνθεί για να τα επιστρέψει. Μετά από μια ώρα περίπου εντατικής αναζήτησης, γυρίσαμε σπίτι άπραγοι και το υπόλοιπο του απογεύματος πέρασε χωρίς κάποιο νέο. Το βράδυ βγήκαμε με την παρέα του αδερφού μου και ένα από τα παιδιά (από Κρήτη) έκανε ραδιοφωνική εκπομπή, στην οποία έλεγε και κάποιες ειδήσεις.
     Σάββατο, 27 Οκτωβριόυ: Φυσικά, ήμουν ένα από τα 3 θέματα στις ειδήσεις του ραδιοφώνου. (Τα άλλα δυο πενιχρής λεπτομέρειας θα έλεγα :p). Και κανένα σημείο ζωής από τα πράγματά μου. Μη έχοντας και τι άλλο να βάλλω, πάω για ψώνια στη Λαμία. Πρόκειται για τα γρηγορότερα ψώνια που έχω κάνει ποτέ σε μια άγνωστη πόλη: μόλις 20 λεπτά (χρόνος ρεκόρ για τα δικά μου δεδομένα :p). Το βράδυ του Σαββάτου πηγαίνουμε στο σπίτι μιας κοπέλας Κρητικιάς που είχε γενέθλια (Εδώ λέμε πολύχρονη, να τα εκατοστίσει!). Όπως λίγο πολύ αντιλαμβάνεστε, ήταν εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ μαζεμένοι σχεδόν όλοι οι Κρητικοί της Λαμίας! Η βραδιά κυλούσε ήρεμα μέχρι που μου έρχεται η απίστευτη πρόταση να παρελάσω με τον Κρητικό σύλλογο της Λαμίας καθώς είχαν έλλειψη από άτομα. Το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι και λέω «Γιατί όχι; Δεν έχω και τίποτα να χάσω… Τα πράγματα μου τα έχω χάσει προ πολλού… και πρόβες δε χρειάζομαι.».
     Κυριακή, 28 Οκτωβρίου: Τα πράγματά μου δε βρεθήκαν τις δυο προηγούμενες μέρες… δε θα βρίσκονταν 28 Οκτώβρη! Αλλά δεν πτοούμαστε. Φυσικά παρέλασα με τον Κρητικό σύλλογο Λαμίας και πραγματικά ήταν η καλύτερη παρέλασή μου. Πέρασα λίγες ακόμα ώρες στη Λαμία και το απόγευμα πήρα το δρόμο της επιστροφής για Βόλο.
     Δυστυχως, τα πράγματα μου δε βρέθηκαν και μετά από τόσο καιρό δεν περιμένω να βρεθούν. Τα ΚΤΕΛ Φθιώτιδας μας αποζημείωσαν μετά από λίγο καιρό κατά 50% του περιεχόμενου του σακ-βουαγιάζ. Ωστόσο πριν από λίγες μέρες έλαβε χώρα ένα Κρητικό γλέντι στη Λαμία και ο σύλλογος μου έστειλε πρόσκληση. Δεν μπόρεσα να παρευρεθώ, αλλά τους στέλνω τα χαιρετήσματα και την αγάπη μου. :-)

Πιάνο

Έχω περίπου δύο χρόνια που ακούω πιάνο φανατικά. Αναζητούσα κάτι ήρεμο για να ακούω διαβάζοντας. Έτσι, ξέθαψα από τα συρτάρια με τα cd τη λίμνη των κύκνων - Καρυοθραύστη του Johann Strauss. Μετά από πολλές επαναλήψεις του cd αναζητούσα κάτι φρέσκο, κάτι νέο, οπότε και ανακάλυψα τους εξής:

• George Winston
  
• Rob Costlow
  
• David Lanz
  
• Michael Nyman
  
• Dario Marianelli
  
• Philip Glass
  
• Vangeli (Papathanasioy)
  
• Yianni

Κομμάτια ήρεμα και μονάδικα που ξεκουράζουν, χαλαρώνουν, ταξιδεύουν. Ελπίζω να τα αγαπήσετε όπως και γω.
Υ.Γ. Αν έχετε οποιαδήποτε πρόταση για κάτι νέο, είναι ευπρόσδεκτη.

Never let go

Can you lay your life down, so a stranger can live?
Can you take what you need, but take less than you give?
Could you close every day, without the glory and fame?
Could you hold your head high, when no one knows your name?
That's how legends are made, at least that's what they say.

We say goodbye, but never let go.
We live, we die, cause you can't save every soul.
Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

Can you lose everything, you ever had planned?
Can you sit down again, and play another hand?
Could you risk everything, for the chance of being alone?
Under pressure find the grace, or would you come undone?
That's how legends are made, at least that's what they say?

We say goodbye, but never let go.
We live, we die, cause you can't save every soul.
Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

Never let go, Never let go, Never let go

Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

We say goodbye, but never let go.
We live, we die, but you can't save every soul.
Gotta take every chance to, show that you're the kind man who;
Will never look back, never look down,
and never let go.

Will never look back, never look down,
and never let go.

Never let go, Never let go, Never let go


Από το soundtrack της ταινίας: The guardian

It' s all about character

Watch your thoughts;
         they become words.
Watch your words;
         they become actions.
Watch your actions;
         they become habits.
Watch your habits;
         they become character.
Watch your character;
         it becomes your destiny.

George Winston

Ο George Winston είναι ενας Αμερικανός πιανίστας ο οποίος γεννήθηκε το 1949 στο Michigan, και μεγάλωσε στο Miles City, Montana.

Πολλά από τα έργα του, τα οποία αυτοχαρακτηρίζονται ως "αγροτικό παραδοσιακό πιάνο", ζωντανεύουν το άρωμα μιας εποχής και απεικονίζουν τοπία.

Παρόλο που το πρώτο του album Ballads and blues δε γνώρισε και ιδιαίτερη επιτυχία, τα επόμενα album του: Autumn και Winter into Spring βοήθησαν ώστε να καταξιωθεί και να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό. Άλλα έργα του είναι: December, Summer, Forest, Linus and Lucy - The Music of Vince Guaraldi, Plains, Remembrance - A Memorial Benefit, Night Divides the Day - The Music of the Doors, Montana - A Love Story, Gulf Coast Blues & Impressions: A Hurricane Relief Benefit και τα Soundtracks: The Velveteen Rabbit, Sadako and the Thousand Paper Cranes, A Baker's Dozen of Daily Breads and More
Το Forest έχει βραβευτεί ως καλύτερο New Age Album το 1996 με Γκράμι.

Τα κομμάτια του διακρίνονται για την αρμονική τους μελωδία και γεμάτα όμορφες εικόνες βοηθούν τον ακροατή να χαλαρώσει και να ταξιδέξει.

Χίλιες Σιωπές

ΧΙΛΙΕΣ ΣΙΩΠΕΣ

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

Το φιλί της ζωής

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Καράβι που κυλάει στα νερά
γλυκός προορισμός η φυλακή σου
κι αν πήγαινα αλλού σ΄άλλη στεριά
με μάγεψε το βλέμμα της ψυχής σου
Και άφησες τα δώρα στ΄ανοιχτά
δεν είχες να τα δώσεις πουθενά

Στο χείλος της καταστροφής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
και πάω εκεί που πας κι εσύ καρδιά μου
Στο πέλαγος της αντοχής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
νησί εγώ νησί κι εσύ στεριά μου

Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι να λύσω δεσμά
Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι ν΄ανοίξω φτερά

Ο ήλιος σε φιλάει στην κουπαστή
σε ξέρω τόσο λίγο μα πεθαίνω
να βλέπω στη μεγάλη μας στιγμή
τα χρόνια που ήμουν κάστρο πορθημένο
Μυστήριο που έρωτας χτυπά
εκεί που δε το ψάχνεις πουθενά