Πάνε κάμποσες μέρες από τότε που έχω να γράψω στο μπλοκάκι μου, για τους γνωστούς λόγους: σχολή και τρεχάματα. Έτσι, δε μου μένει και πολύς χρόνος... Πλησιάζουν και κάτι πρόοδοι και κάτι εργασίες που συγχρονίζονται (φυσικά) την τελευταία βδομάδα μαθημάτων, οπότε όπως καταλαβαίνεται και την επόμενη βδομάδα θα έχει ακόμα περισσότερο τρέξιμο. Αλλά ας αλλάξουμε θέμα. Πάμε σε κάτι από κινηματογράφο (ως κινηματόφιλη). Θα αναφερθώ στο ‘‘Elizabeth η χρυσή εποχή’’ που είδα τις προάλλες.
Καταρχάς, είναι μια ιστορική βιογραφική ταινία που σε γενικές γραμμές μου άρεσε πολύ. Αναφέρεται στη ζωή της ομώνυμης βασίλισσας Ελισάβετ Ι της Αγγλίας που έζησε το 1533-1603 και η οποία θεωρείται μια επιτυχημένη μονάρχης καθώς βοήθησε στη σταθεροποίηση της χώρας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα έχει τη φήμη της παρθένου, πράγμα που της απέφερε πολλά πλεονεκτήματα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και λόγω μιας ασθένειας που πέρασε έμεινε στείρα. Παρόλο που για την εποχή της (Αναγέννηση) ήταν παγιωμένη η αντίληψη ότι μια γυναίκα θα άφηνε το σύζυγο της να εξουσιάζει πέτυχε πολλά πράγματα όπως την απόκρουση της Ισπανικής εισβολής και συνάμα την αποφυγή του ξεσπάσματος θρησκευτικού / εμφύλιου πολέμου. Αυτά είναι και στοιχεία που σε γενικές γραμμές επαληθεύονται στην ταινία.
Κοιτώντας τώρα το χαρακτήρα της, η Ελισάβετ παρουσιάζεται ως μεγαλόψυχη που μπορεί να συχγωρεί ακόμα και τους ανθρώπους που την πλήγωσαν. Δίνει συγχώρεση και παρακαλά και η ίδια να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες της όταν θα λογοδοτήσει απέναντι στο Θεό. Με λίγα λόγια, παρουσιάζεται σαν ένας ανώτερος άνθρωπος με υψηλό ήθος, που δεν κολακεύεται εύκολα. Και η πρώτη σκέψη με το που βλέπει κανείς την ταινία είναι: ‘‘Πρέπει να ήταν πραγματικά υπέροχη γυναίκα!’’. Και σίγουρα δεν ήταν έτσι… Πρώτα απ’ όλα ήταν μονάρχης που σημαίνει πως με κάθε μέσο θα ήθελε να διατηρηθεί στην εξουσία γι’ αυτό θα έπρεπε να ήταν αμείλικτη. Άλλωστε ως γυναίκα μπορεί να ήταν πολύ πιο ευάλωτη σε χτυπήματα αντιπάλων.
Αλλά όπως και να έχει είναι απλά μια ταινία που προσεγγίζει την πραγματικότητα και κάνει την ταινία ξεχωριστή.
Αυτά σε γενικές γραμμές… Ελπίζω να μη σας κούρασα.
Καταρχάς, είναι μια ιστορική βιογραφική ταινία που σε γενικές γραμμές μου άρεσε πολύ. Αναφέρεται στη ζωή της ομώνυμης βασίλισσας Ελισάβετ Ι της Αγγλίας που έζησε το 1533-1603 και η οποία θεωρείται μια επιτυχημένη μονάρχης καθώς βοήθησε στη σταθεροποίηση της χώρας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα έχει τη φήμη της παρθένου, πράγμα που της απέφερε πολλά πλεονεκτήματα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και λόγω μιας ασθένειας που πέρασε έμεινε στείρα. Παρόλο που για την εποχή της (Αναγέννηση) ήταν παγιωμένη η αντίληψη ότι μια γυναίκα θα άφηνε το σύζυγο της να εξουσιάζει πέτυχε πολλά πράγματα όπως την απόκρουση της Ισπανικής εισβολής και συνάμα την αποφυγή του ξεσπάσματος θρησκευτικού / εμφύλιου πολέμου. Αυτά είναι και στοιχεία που σε γενικές γραμμές επαληθεύονται στην ταινία.
Κοιτώντας τώρα το χαρακτήρα της, η Ελισάβετ παρουσιάζεται ως μεγαλόψυχη που μπορεί να συχγωρεί ακόμα και τους ανθρώπους που την πλήγωσαν. Δίνει συγχώρεση και παρακαλά και η ίδια να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες της όταν θα λογοδοτήσει απέναντι στο Θεό. Με λίγα λόγια, παρουσιάζεται σαν ένας ανώτερος άνθρωπος με υψηλό ήθος, που δεν κολακεύεται εύκολα. Και η πρώτη σκέψη με το που βλέπει κανείς την ταινία είναι: ‘‘Πρέπει να ήταν πραγματικά υπέροχη γυναίκα!’’. Και σίγουρα δεν ήταν έτσι… Πρώτα απ’ όλα ήταν μονάρχης που σημαίνει πως με κάθε μέσο θα ήθελε να διατηρηθεί στην εξουσία γι’ αυτό θα έπρεπε να ήταν αμείλικτη. Άλλωστε ως γυναίκα μπορεί να ήταν πολύ πιο ευάλωτη σε χτυπήματα αντιπάλων.
Αλλά όπως και να έχει είναι απλά μια ταινία που προσεγγίζει την πραγματικότητα και κάνει την ταινία ξεχωριστή.
Αυτά σε γενικές γραμμές… Ελπίζω να μη σας κούρασα.
4 σχόλια:
Συγνώμη καλή μου για αυτά που θα γράψω παρακάτω αλλά είναι μικρές διορθωσούλες...
Κατ'αρχάς ΟΚ καλώς που σου άρεσε η ταινία...Άποψή σου και δεκτή...Εμένα μόνο τα κοστούμια μου άρεσαν και οι περούκες.
Κάθε άλλο παρά σταθεροποίηση έφερε η Ελισάβετ στην Αγγλία! Μετά τη νίκη της απέναντι στην Ισπανία (που έφερε την πτώση της Ισπανίας - ευτυχώς γιατί θα είχαμε ακόμη Ιερά Εξέταση ;)) η Αγγλία έγινε η πρώτη μεγάλη δύναμη στον τότε γνωστό κόσμο (που κράτησε τη δύναμή της για πολλά πολλά χρόνια)
Η Ανναγέννηση (πρώιμη και ύστερη) χρονολογείται από το 1400-1525. Μετά ακολουθεί ο Μανιερισμός. Και οι ορολογίες αυτές έχουν να κάνουν με τέχνη και όχι με τρόπο ζωής ή οτιδήποτε άλλο (δηλαδή μιλάμε για ζωγραφική, γλυπτική, αρχιτεκτονική).
Μεγαλόψυχη;!; Κάθε άλλο! Η Ελισάβετ αν ήταν μεγαλόψυχη φαντάζομαι θα είχε βρεί και σύζυγο! Ήταν πολύ σκληρή και πολεμοχαρής. Τους περισσότερους συγγενείς της τους σκότωσε άρα μάλλον δεν της ταιριάζει ο χαρακτηρισμός. Όσο για θεοσεβούμενη (ας το θέσω έτσι) μπορεί και να ήταν. Ακολούθησε τα χνάρια κυρίως της μητέρας την Άννας Μπολέιν (δεύτερης γυναίκας του Ερρίκου και πρώτη που σκότωσε) η οποία πίστευε στον Προτεσταντισμό (εξ ου και το ξυρισμένο κεφάλι - στην πρώτη ταινία Ελισάβετ - και το κοντό μαλλί στη δεύτερη ταινία, καθώς μέχρι να γίνει Αγγλικανικό κράτος με ξεχωριστή θρησκεία από τα ως τότε παπικά κράτη, οι προτεστάντες για είτε θανατώνονταν είτε τους ξυρίζαν το κεφάλι προς ντροπή και συμμόρφωση)
Αυτά από μένα...Ελπίζω να μη σε προσάβαλλε τίποτα απότι είπα! Φιλιά!
Με την ιστορία δεν έχω και πολύ καλές σχέσεις... συμβουλεύτηκα το wikipedia (χιχι). Οπότε συγνώμη για αποιαδήποτε ιστορική ανακρίβεια.
Μεγαλόψυχη την παρουσιάζει η ταινία. Εγώ λέω πως έτσι την παρουσιάζει η ταινία, αλλά δεν ήταν έτσι.
Τι θα μπορούσε να με προσβάλλει; Φιλιά τα λέμε
Συμφωνώ απόλυτα με τη Maya μας, μεγαλόψυχη δεν ήταν, μάλλον αιμοδιψής...
Αλλά έτσι φαίνεται σε μας. Που είμαστε απ' έξω... Για τους Άγγλους, είναι η καλύτερη Βασίλισσα, που τους έσωσε από χίλια δεινά, και μπλα μπλα μπλα...
Νομίζω το συζητήσαμε αρκετά οπότε λύσαμε κάθε απορία και κάθε...παραξήγηση (χιχι) ;)
Συγχωρεμένη λοιπόν και γι'αυτό είμαστε εδω! Για να σε στηρίζουμε!
Φιλια!
Δημοσίευση σχολίου